Beste lezer,
Eens hoorde ik dit verhaal. Een man op een plezierjacht valt overboord, hij bidt tot God opdat God hem zou redden. De mensen vanuit het jacht willen een reddingsboei naar hem toegooien maar hij roept: “Dat hoeft niet, ik heb gebeden, God komt mij redden”. Kort daarna komt er een reddingsboot, weer roept hij: “Dat hoeft niet, ik heb gebeden, God komt mij redden”. Er wordt een helikopter naar hem gestuurd, maar weer het zelfde verhaal, hij roept: “Dat hoeft niet, ik heb gebeden, God komt mij redden. Uiteindelijk wordt hij niet uit het water gehaald en verdrinkt.
Nu een waar gebeurd verhaal. Een vrouw wilde graag wat vrijwilligers werk in haar kerkgemeenschap doen. In het dagelijkse leven werkte ze ook met jongeren, dus het was helemaal haar doelgroep. Voor dit werk, met jongeren, was grote behoefte in de gemeente. Zij wilde dit graag oppakken.
Wat trof haar verbazing, ze werd niet met enthousiasme ontvangen, er moest over nagedacht en gebeden worden. Na enkele weken gaven ze keurig netjes een reactie, ze gaven voorkeur aan een man. Ze wisten dat er grote behoefte aan leiding voor de jongeren was. Hun gebed was dan ook dat er leiding zou komen, alleen dan wel een man. Dit zou volgens het bestuur en de andere vrijwilligers meer bijbels zijn.
Ik ga u hier niet vertellen wat ik vind van vrouwen wel of niet een taak in de kerk/ gemeenschap. Ik wilde u alleen de paralellen in dit verhaal laten zien.
Al jaren hangt dit gedicht in mijn huis, dit wil ik graag met u delen. Het past helemaal bij dit stukje.
Verhoord Gebed
Ik vroeg om kracht;
En God gaf me moeilijkheden, om me sterk te maken.
Ik vroeg om wijsheid;
En God gaf mij problemen, om op te lossen.
Ik vroeg om voorspoed;
En God gaf me verstand en spierkracht, om te werken.
Ik vroeg om moed;
En God gaf me gevaren, om te overwinnen.
Ik vroeg om liefde;
En God gaf me mensen, om te helpen.
Ik ontving niets van wat ik vroeg, ik ontving alles wat ik nodig had.
schrijver onbekend
Greetje Jansen