Een midden nachts roep
Simson is er weer eens op uitgetrokken naar het land van de Filistijnen. Het lijkt wel of hij daar als een magneet naartoe getrokken wordt. Of het nu die dames zijn die daar zo liberaal waren met hun seksuele gaven, weten wij niet, maar het heeft er alle schijn van. In deze geschiedenis komt hij terecht in Gaza (sterke vesting). Dit is één van de grootste steden van de Filistijnen, deze stad was trots op haar macht en kracht. (Dat zijn zij nog steeds). De inwoners vertrouwden op de bescherming van hun dikke muren, en ‘s nachts als zij de deuren sloten en die vergrendelden, kon er geen muis in of uit.
Simson! Wordt wakker
Buiten deze zichtbare versterkingen, was daar ook die grote machtige vissengod Dagon. Deze afgod had hen, in hun ogen, talloze overwinningen over hun vijanden gegeven. Het is in deze vijandige stad dat Simson zich begeeft. Hij heeft geen leger bij zich, hij is helemaal in zijn uppie. Als hij in de stad ronddwaalt ziet hij een dame van lichte zeden. Hij besluit haar wat klandizie te verlenen, hij gaat met haar mee naar huis en besluit om bij haar te blijven slapen. (Hoewel slapen?) Maar terwijl Simson bezig is deze vrouw te leren kennen, krijgen zijn vijanden er lucht van dat Simson, die grote vijand, in de stad is. Nu staat er in Richteren 16:2 dat de Gazaïeten de hele nacht op hem loeren in de poorten. (je verrader slaapt nooit). Zij willen hem bij het eerst daglicht doden. Maar te middernacht wordt Simson wakker. Hij staat op en gaat naar buiten, naar de poort van de stad.
Een gesloten deur
Als Simson bij de stadspoort komt, vraagt hij niet of men zo vriendelijk wil zijn die voor hem te openen. Nee! Hij pakt de deuren met hun posten en rukt ze van hun plaats. Hij legt de deuren op zijn schouders en draagt ze naar de top van de berg die bij Hebron is, dat is ongeveer 60 km verder. Waarom juist naar Hebron? Hebron was de stad waar God Zijn verbond met Abraham herbevestigt. De naam Hebron betekent ook verbond. Dat dit gesjouw met die poort een menselijke onmogelijkheid is, hoef ik u niet te vertellen, wij moeten dit onder de wonderen scharen. Als u niet weet hoe groot en zwaar zo’n deur is, gaat u maar eens naar het stadje Elburg. Daar zijn zulke poortdeuren nog in al hun glorie te bewonderen.
Een geopende deur
Dit is het verhaal zoals het tot ons komt uit het boek Richteren. Wat kunnen wij hier mee? Het is toch niet zo dat deze geschiedenis alleen voor die tijd een letterlijke, typische betekenis had. Ik geloof, dat wij ook moeten zien of er een antitypische vervulling kan worden gevonden in het lijden en sterven van Jezus. En als het kan, ook voor ons, in deze eindtijd van de wereldgeschiedenis, er een waarschuwing in kan liggen. Niet alleen voor ons als individu, maar vooral als kerk van de eindtijd.
Jezus de antitypische vervulling van de geschiedenis van Simson
Wij hebben in één van de vorige stukjes over Simson al gezien dat net zo als bij Simson, ook bij Jezus een engel komt om de moeder voor te bereiden. Over beiden wordt nauwelijks iets gezegd over hun eerste levensjaren. Het is pas als zij volwassen zijn en de Geest hen aangrijpt, dat zij die geweldige kracht van God openbaren. In het geval van Simson is dit letterlijke lichamelijke kracht. In het geval van Jezus is het een geestelijke en vooral morele kracht. Dat is nu juist wat wij bij Simson zo missen. Hoewel hij een van God geroepen richter is, zien wij hem keer op keer zondigen, en zijn verbond met God op de tocht zetten.
Hout op je nek
Waar Simson een hele stadspoort uit de muur rukt en naar een heuveltop draagt, daar legt men de Zoon van God een houten kruis op de nek. Waar Simson lacht om het gewicht van die stadspoort, daar bezwijkt de Messias onder het gewicht van dat kruis dat hem zal doden. Waar Simson keer op keer van God een onaardse macht kreeg om zijn volk te verlossen, daar droeg Jezus de last van de zonden van de hele mensheid zonder gebruik te maken van Zijn Goddelijke macht. De last die Jezus droeg was veel zwaarder dan welke aardse stadspoort ook. Simson opende een letterlijke, vijandige stad zodat hij uit Gaza kon gaan. Jezus opende een geestelijke poort, zodat wij uit die stad van de zonde kunnen trekken. Die stad is genoemd Babylon, moeder van alle hoeren.
Is het niet zo, dat Jezus ook ‘s morgens vroeg met dat kruishout op Zijn nek de stad uit trok om dat hout op een heuveltop te plaatsen? Simson was keer op keer verliefd op vrouwen van een bedenkelijke moraal, Jezus heeft een diepe liefde voor Zijn gemeente, die Hem keer op keer teleur stelt doordat zij liefde opvat voor Zijn tegenstander.
Dit zijn slechts enkele paralellen uit het leven van Simson die wij kunnen gebruiken om gewaarschuwd te zijn. Hoewel wij gewaarschuwd zijn, is het moeilijk om niet in die stad Babylon te blijven wonen, of er soms even op visite te gaan, net als Simson.
Piet Westein
P.S.
Voor ons is er gelukkig een stad waarvan de poorten dag en nacht open staan. Want Jezus heeft de poorten van het nieuw Jeruzalem geopend en niemand kan die sluiten. Je vraagt je af wat hebben wij hier nog te zoeken? Laten wij ons net als Abraham vastklampen aan het verbond met God dat hij bij Hebron sloot.