Als wij aan Pasen denken, dan is daar automatisch de gedachte aan het lijden en sterven van God, die in Zijn Zoon Jezus hier op de aarde kwam, om de zonde van de mensheid weg te nemen. Waarom realiseren wij ons niet dat met Pinksteren, waar diezelfde God in Zijn Heilige Geest hier op de aarde kwam, en woning maakte in de mens, die pijn van God toenam.
Pijn met Pasen
Dat God al onze zonden op Zich nam, toen Hij in Jezus al onze zonden aan het kruis droeg, gedenken wij met Pasen. Die pijn was zichtbaar, ja bijna voelbaar voor de mens die er naar keek en kijkt. De slagen met de gesel, de wonden van de nagels waarmee Hij vastgeklonken werd, het bloed dat Hij vergoot, dat is voor ons mensen zichtbaar, toch was dit lijden slechts tijdelijk. De pijn met Pasen werd gedragen door een lichaam dat leek op ons eigen lichaam, Hij doorstond daar de pijn die Zijn mensen kinderen na de zondeval hebben ervaren. Aan het kruis heeft Hij alle zonden gedragen en een eeuwige gerechtigheid voor ons verdiend. Deze gave van God is voor ieder mens van Adam tot de laatste mens die zal leven.
Pijn voor mij?
De Geest die over het water zweefde, vóór dat God deze aarde vorm gaf, is de zelfde Geest die God in Adam blies. Deze Geest is de onzichtbare aanwezigheid van God in ons, de Geest waardoor wij leven en waardoor wij ons geroepen voelen ons tot Hem te keren voor verlossing. Het gevolg is wel dat al onze pijn dan ook Zijn pijn is, ons leed Zijn leed, want Hij voelt alles wat wij voelen, en dat op een veel diepere manier.
Al die beschuldigingen van de mensen die lijden ondergaan, en die doen of God daar behagen in schept, beseffen niet dat al die pijn door Hem geleden wordt, Hij is er direct bij betrokken. Als een vader of moeder hier op aarde één van hun kinderen ziet lijden, dan is de pijn die zij lijden vaak groter dan die van dat kind. Zou dat dan bij een liefhebbende hemelse Vader anders zijn? Wij zien het leed van een ander buiten ons zelf, God woont door Zijn Geest in ons die dat leed lijden, dat wij overigens vaak door onze verkeerde keuzes zelf veroorzaken.
Eeuwige pijn
De pijn die wij hier en nu lijden daar kunnen wij ons alles bij voorstellen, wij zijn ervaringsdeskundigen. Maar hoe is dit voor God? Is Zijn pijn net als die van ons ook tijdelijk? God is eeuwig, alles wat Hij doet, doet Hij voor eeuwig. Als wij bij Zijn wederkomst straks herschapen worden, worden onze tranen door Hem hoogst persoonlijk afgedroogd, al onze pijn en leed zijn dan vergeten. Hoe zit dat met een eeuwig God die zijn kinderen die niet naar Zijn Geest hebben willen luisteren voor eeuwig verliest, wie zal Zijn tranen afdrogen?
Ons antwoord op Gods pijn
Als het zo is dat Hij straks in de nieuwe schepping onze tranen zal drogen, en ons eeuwige blijdschap zal geven voor ons tijdelijk lijden, wat zal dan hier en nu ons antwoord zijn op Zijn leed dat hij eeuwig zal lijden door onze zonden? Er staat een bemoedigende tekst in het evangelie over dit onderwerp: “Er is vreugde in de hemel over één zondaar die zich bekeert.” Als wij God blij willen zien, dan is dat door ons van harte tot hem te bekeren, en dat keer op keer te doen iedere keer als wij afdwalen. Wij kunnen keer op keer die hemelse vreugde veroorzaken en ervaren, als wij én onszelf én anderen bekeren, en God toelaten om door Zijn Geest in ons te wonen. Dit is het ware Pinksteren wat wij nodig hebben, en deze mogelijkheid hebben wij allemaal. Ik zou zeggen doen!
Piet Westein