Wij gaan regelmatig eenmaal per maand met een kerkgroepje een dagje wandelen. Meestal hebben wij daar wel goed weer bij. Zondag de twaalfde December was het weer zover. Het had de dagen daarvoor nogal overvloedig geregend, ook op die bewuste zondag was het niet helemaal droog. Het gevolg was dat het klompen pad wat wij liepen diepe modderstukken bevatte. Nu was iedereen goed geschoeid en hoewel een aantal van ons uitgleden in de modder, hadden wij evengoed veel lol.
Toen ik in mijn warme bed terug dacht aan de wandeling, dacht ik ook aan Jezus en zijn discipelen. Ook zij moesten alles te voet doen. Het verschil is dat de meesten van ons berg schoenen droegen en waterafstotende kleding. De Man van smarten moest al die tijd op sandalen lopen.
Rond het Zonnewendefeest wanneer wij de geboorte van Jezus gedenken, zien wij Hem als een baby in de armen van Zijn moeder. Net zoals wij met Pasen Zijn dood gedenken. Het is natuurlijk wel zo dat tussen Zijn geboorte en zijn dood Zijn hele leven zich uitstrekt. Het is tijd dat wij juist nu, in de tijd dat de wereld zich vergaapt aan de glamour en de glitter van de kerstboom, stilstaan bij wat er gebeurde met de levende, volwassen, Knecht van God.
In November en December valt in Israël, wat men noemt, de vroege regen. Het land wordt vochtig en zacht gemaakt zodat men kan ploegen en zaaien. In die tijd zijn alle wegen en paden modderpoelen. Dat is nu zo, maar dat was zeker zo in de tijd dat Jezus met zijn discipelen rondtrok. Stel u voor hoe zij over zulke wegen trokken van stad naar stad om daar de blijde boodschap te brengen. Jezus en Zijn discipelen waren totaal afhankelijk van de gastvrijheid van de mensen die zij ontmoetten. Voedsel en onderdak waren voor hen niet vanzelfsprekend. Hij had geen steen om zijn hoofd op te leggen. Het was een hoffelijke gewoonte wanneer er een reiziger onder je dak kwam men hem water gaf om zijn voeten te wassen. Maar als daar ineens dertien van die landlopers langs kwamen was het voor veel mensen een opgave om gastvrij te zijn, zeker als je geen huisslaaf had die deze klus kon klaren.
1260 dagen heeft Hij zich afhankelijk gesteld van wat Zijn volksgenoten met Hem wilden delen. Het is heel goed om te zien dat Jezus de gezondheidsboodschap gebruikte om een ingang te krijgen in het hart van de mens. Hij, de Man van smarten, genas iedereen die in geloof naar Hem toekwam. Daarmee werd de boodschap van een gezonde Geest in een gezond lichaam de rechterhand van de evangelie boodschap ook voor onze tijd.
Ik raad iedereen aan om tijdens deze kerstdagen onze voeten te schoeien met de bereidheid van het evangelie. Dat zijn sandalen die alleen maar sterker worden als men er veel op loopt, dit schoeisel verslijt nooit. [Deuteronomium 29:5]
Vrolijke kerstdagen en een gezond en gezegend 2022.
Ria en Piet Westein.