Als wij de geschiedenis van de bruiloft te Kana lezen, dan begint die met de uitspraak: en op de derde dag. De derde dag van waar gerekend? Wij moeten terug gaan naar vers negentien van het eerste hoofdstuk van het evangelie van Johannes om dat te begrijpen. Hier begint Johannes met zijn tijdrekening, want in vers negen en twintig zegt het: de volgende dag, dat is na het stukje waarin Johannes van zichzelf getuigt. In vers vijf en dertig en vers vier en veertig herhaalt hij weer: de volgende dag, wij zijn daarom aangeland op de vierde dag. Dan in hoofdstuk twee vers een zegt het: op de derde dag. Dit moet dan de zevende dag zijn, vanaf de tijd dat Johannes is gaan tellen, eerst vier maal een, en nu eenmaal drie. Wat is de betekenis dat Johannes zo precies de dagen aan geeft, en alleen hier? In de eerste verzen van het eerste hoofdstuk geeft Johannes een beschrijving van Jezus als de schepper van de hemel en de aarde, en daarna geeft hij een tijdrekening van zeven dagen. Daar mee verwijst hij weer terug naar de scheppingsweek van zeven dagen.
De uitnodiging
Een huwelijk in het midden oosten in de tijd van Jezus duurde een week. Men nodigde dan niet alleen de naaste familie uit maar het hele dorp, en men gaf iedereen te eten en te drinken. Als er niet voldoende was, dan zag men dat als een grote schande. Jezus was niet alléén uitgenodigd, maar al Zijn discipelen waren er ook.
En dat wat niemand wilde, gebeurt, de wijn raakt op. Het is de moeder van Jezus, Maria, die naar Hem toegaat en het Hem zegt. Wat haar bedoeling daarmee was wordt niet helemaal duidelijk, en de manier waarop Hij reageert is nogal grof, Hij zegt: Vrouw, wat heb Ik met u te maken? Maria laat zich niet ontmoedigen, en zegt tot de bedienden, dat zij alles zullen doen wat Jezus hun beveelt.
Het wonder
Jezus gaat naar de bedienden en zegt hen, dat zij de zes stenen watervaten die er stonden, die gewoonlijk gebruikt werden om de voeten van de genodigden te wassen, als zij binnen kwamen, zouden vullen met water. Dit water moest men dan brengen aan de leider van het feest. De leider van het feest is verbaasd als hij het proeft, hij roept de bruidegom, en zegt: normaal geeft men eerst de goede wijn, en als men veel gedronken heeft een wat mindere soort, maar u heeft de goede wijn tot nu bewaard!
Een wonder of profetie?
Wij hebben het over de tijdsaanduiding gehad die Johannes zo precies geeft. Het wonder lijkt zich op de derde dag te voltrekken. Als wij hier een profetie in willen zien, dan moeten wij beginnen met de scheppingsweek. Volgens Johannes een is Jezus de schepper van hemel en aarde, Hij gebruikt daar een week van zeven dagen voor. Ook hier aan het begin van Zijn aardse loopbaan wordt gesproken over een week van zeven dagen. Profetisch moet die week dan duiden op de wereldgeschiedenis van zeven duizend jaar. Jezus begint zijn dienstwerk na vierduizend jaar wereldgeschiedenis, ofwel op de vijfde dag = bij het aanbreken van het vijfde millennium. De profetische strekking wordt pas duidelijk, als wij naar de wijn kijken. Wijn staat in de profetie veelal voor het bloed van Jezus. De wijn die men tot nog toe had gedronken op dit feest, was van inferieure kwaliteit geweest, en het was nog op ook. De eerste vier duizend jaar van de wereldgeschiedenis, moest de mensheid het doen met het bloed van dieren, als genoegdoening voor hun zonden, hoewel dat bloed ook naar het Lam verwees. Nu echter was hier het lam van God dat Zijn bloed zou geven om de zonden van de gelovigen weg te wassen.
Wat moeten wij met die stenen watervaten? Die vaten waren niet van gehouwen steen, (niet uit een rots gehouwen) maar van gebakken klei, ook wel aarden vaten genoemd. De bijbel vergelijkt de mens met aarden vaten. Daar deze vaten bedoeld waren om reinigingswater te bevatten, verwijst het in geestelijke zin naar het feit dat de mens tot dan toe slechts bezig was geweest om de buitenkant van de mens te reinigen. Het feit dat er gesproken wordt over zes vaten, is ook een verwijzing naar de mens, hij is op de zesde dag geschapen. Waarom wordt de inhoud van de vaten weergegeven als twee of drie metreten? In de bijbel wordt die uitdrukking twee of drie verder alleen maar gebruikt om getuigen in een rechtszaak aan te duiden: Als er twee of drie getuigen waren kon er recht worden gesproken. Hier hebben wij zes vaten, de mensen, twee of drie staat voor de mens die getuigt van het werk van God voor de zondige mens. Tot de komst van Jezus, was er slechts water, (het werk van de Geest) maar nu was de Messias gekomen en kon de mens gereinigd worden door het bloed (de wijn) van het Lam van God, en de gelovigen zouden getuigen van het verlossende werk van het bloed van de Messias.
De bruiloft
Het is opvallend, dat er niet wordt vermeld wie er trouwt. Normaal zou je dat toch verwachten. Ik vermoed dat hoewel het hier om een letterlijk huwelijk gaat, het verwijst naar Jezus als bruidegom en wij als zijn gemeente als bruid. De scheppingsweek, is dan een beeld van de 6000 jaar van deze wereldgeschiedenis. Na deze zesde dag (6000 jaar) krijgen wij de consummatie van het huwelijk. (Zie b.v. het huwelijk van Jacob en Lea).
Ook in onze tijd is het zo, dat de essentie van het bloed, dat Gods Zoon voor ons gaf, afwezig is. (Er is een inferieure leer voor in de plaats gekomen, die van de tegenstander). Het getuigenis dat wij als gelovigen uit moeten dragen verflauwt. Waar zijn die twee of drie getuigen, die opstaan, en de boodschap aan de wereld durven verkondigen, dat de Bruidegom komt en dat iedereen is uitgenodigd, op dat grote feest. Dit wordt het grootste feest wat de wereld heeft beleefd, er zal zeker genoeg wijn zijn (het bloed van Christus) om iedereen vrolijk te maken.
Van schepping tot herschepping
Het bloed op het altaar, als beeld dat God door het offer van Zijn Zoon de zonden weg doet, begint bij de zondeval. Wij zien het weer bij de ark van Noach, ook bij Abraham, als bevestiging van het verbond. Ook bij de tabernakel dienst, het vindt zijn hoogtepunt tenslotte bij het bloed van Jezus zelf. Maar dat alles heeft slechts zin, als Jezus dat bloed sprenkelt op het altaar dat in de hemel is, en de zonde uiteindelijk vanuit het hele universum wegdoet.
Als wij de bruiloft te Kana zo in het licht van de heilsprofetie bezien, wordt deze geschiedenis alleen maar mooier. Ik heb besloten, de uitnodiging tot dat feest maar aan te nemen, u ook hoop ik.
Piet Westein