Als wij het derde hoofdstuk van het bijbel boek Daniël lezen, dan lijkt dat vooral een spannend verhaal. Dat het ook een profetische lading heeft wordt over het algemeen niet herkend. Toch moeten wij achter de letterlijke geschiedenis, die het óók is, vooral het evangelie, en de profetie voor de tijd van Jezus en onze tijd zien. Als wij dit niet doen dan is het niet meer dan een spannend verhaal dat misschien aan de kinderen kan worden verteld, maar geen plaats heeft in de heilsgeschiedenis, en geen waarschuwing inhoudt voor onze tijd.
Daniël drie
Wat het derde hoofdstuk van Daniël zo bijzonder maakt is dat de Profeet er zelf niet in wordt genoemd. Zelfs de drie vrienden van Daniël komen pas halverwege het hoofdstuk een paar verzen aan het woord. Degene die centraal staat in dit stuk is vooral de koning van Babel, Nebukadnezar. Hij en het beeld wat hij gemaakt heeft nemen de meeste ruimte in. In het tweede hoofdstuk gaat het over een beeld dat God hem in een droom laat zien, en waarvan de conclusie was dat zijn rijk eindig is. Het maken van dat beeld was een directe opstand tegen God, en de profetie die Hij gegeven had. In het zevende hoofdstuk wordt hetzelfde rijk, dat van Babylon, voorgesteld als een leeuw. Dat gouden hoofd van hoofdstuk twee en de leeuw van hoofdstuk zeven vertellen over hetzelfde rijk. Babylon wordt hier vergeleken met een beeld en met een beest. Deze beide symbolen komen wij ook weer tegen in het boek de Openbaring. De koningen van deze wereld en hun rijken leven altijd in oppositie tegen de schepper God. De koningen van Israël daarentegen moesten een voorbeeld zijn van nederigheid, zij mochten geen paarden hebben, maar net als Jezus later, op een ezel rijden. Zij waren een beeld van de komende Messias. De koningen van de andere landen lieten zich meestal als een god aanbidden. Ook Nebukadnezar is zo’n koning. God had hem in een droom al benaderd, en Hij had hem door de profeet Daniël de droom uit laten leggen, en toch besluit hij die God te tarten.
Het beeld
Op de vlakte van Dura liet de koning een gouden beeld oprichten. Daarna gebood hij dat er vertegenwoordigers van alle volken van de aarde op die vlakte bijeen zouden komen, om het te aanbidden. Als wij naar de maten van het beeld kijken dan valt het op dat het zestig el hoog is, en zes el breed, de dikte van het beeld wordt niet gegeven, meestal is in de bijbel dan de dikte gelijk aan de breedte. Dan hebben wij een beeld waar de maten 6-6-6 in voor komen, dit getal zien wij ook terug in de Openbaring. De koning had uit voorzorg een grote vuur oven laten bouwen, en het werd aan alle volken bekend gemaakt dat hij die het beeld niet aanbad in het vuur zou worden geworpen.
De jonge mannen
Op het moment dat de muziek inzet, en heel de menigte zich neerwerpt, om het beeld van Nebukadnezar te aanbidden, vindt er iets opvallends plaats. Tot op dat moment had de menigte een eenheid geleken. Zij vertegenwoordigden allemaal een ander volk, zij hadden allemaal het gebod van de koning gehoorzaamd om te komen, maar nú is er onderscheid tussen hen die een afgod aanbidden en hen die dat met gevaar voor eigen leven niet doen. Als de hele wereld geknield ligt, blijven drie mannen overeind staan, het zijn Joodse ballingen, van koninklijke bloede. In hun namen kunnen wij al zien dat zij een bijzondere relatie met hun God hebben. Hananja betekent God heeft zich ontfermd, Misaël is, wie is God, Azarja, God helpt. Hun verraders slapen echter niet. Ondanks hun jeugd bekleden zij een hoge positie binnen het koninkrijk van Babel, en dat zal niet bij iedereen even goed gevallen zijn, zij worden gehaat om hun oprechtheid en hun geloof. In de discussie die met de koning volgt, blijkt dat er geen dreigement is waarvoor zij zullen zwichten.
De oven
Deze drie getuigen van de ware God zijn in enkele minuten bekend bij al die mensen die de hele wereld vertegenwoordigen. Het vonnis dat direct ten uitvoer wordt gebracht, wordt door al deze mensen waargenomen. De oven die ongetwijfeld al gloeiend heet was wordt nog verder opgestookt. Zevenmaal heter staat er, nu weet ik niet of dat fysiek mogelijk is, maar hij was heet genoeg om de mannen die het bevel uitvoerden te doden met zijn hitte. Het moet een zeer grote oven geweest zijn, want er staat in vers 25 dat de koning er niet drie maar vier mannen vrij in rond zag wandelen. Op zijn geroep komen de drie jonge mannen weer naar buiten, en er is geen enkele brandschade aan hen.
Openbaring 14 : 6 - 11
En ik zag een andere engel vliegen in het midden des hemels en hij had een eeuwig evangelie, om dat te verkondigen aan hen die op de aarde gezeten zijn en aan alle volk en stam en taal en natie; en hij zeide met luider stem: Vreest God en geeft Hem eer, want de ure van zijn oordeel is gekomen, en aanbidt Hem die de hemel en de aarde en de zee en de waterbronnen gemaakt heeft.
En een andere, een tweede engel, volgde, zeggende: Gevallen, gevallen is het grote Babylon, dat van de wijn van de hartstocht zijner hoererij al de volkeren heeft doen drinken.
En een andere engel, een derde, volgde hen, zeggende met luider stem: Indien iemand het beest en zijn beeld aanbidt en het merkteken op zijn voorhoofd of op zijn hand ontvangt, die zal ook drinken van de wijn van Gods gramschap, die ongemengd is toebereid in de beker van zijn toorn; en hij zal gepijnigd worden met vuur en zwavel ten aanschouwen van de heilige engelen en van het Lam.
En de rook van hun pijniging stijgt op in alle eeuwigheden, en zij hebben geen rust, dag en nacht, die het beest en zijn beeld aanbidden, en al wie het merkteken van zijn naam ontvangt.
Hier blijkt de volharding der heiligen, die de geboden Gods en het geloof in Jezus bewaren.
Profetische uitleg.
De boodschap van de drie engelen begint met de verkondiging van het eeuwig evangelie aan alle volk en taal en natie, net zoals de drie jongen mannen in Babel aan alle stam en taal en natie verkondigden dat zij de schepper van hemel en aarde aanbaden in plaats van een beeld van een koning. Het is niet toevallig dat er in beide gevallen drie zijn, en dat zij beide oproepen om de ware God te aanbidden. Hoewel de drie engelen in Openbaring over onze tijd profeteren, wordt er gesproken over Babylon, nu niet meer als letterlijke stad maar als geestelijke toestand.
Waar de drie vrienden van Daniël moesten kiezen om een letterlijk beeld wel of niet te aanbidden, daar moeten wij kiezen voor de helderheid van het ware evangelie boven de verwarring van het Babylon van deze tijd. De koning van het Babylon van onze tijd zijn de leiders van alle geestelijke machten die de aanbidding van de ware God afwijzen, zij aanbidden de god van deze eeuw, dat is satan en zijn dienaren. Als wij naar het evangelie kijken, dan zijn er vier evangelisten: Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes. Drie van de evangeliën worden de synoptische evangeliën genoemd, Johannes is degene die in zijn vertelling afwijkt van de drie anderen. In het boek Daniël hebben wij Hananja, Misaël en Azarja die samen genoemd worden, terwijl Daniël afwijkt in wat hij meemaakt. Zij zijn de evangelisten in het rijk van Babel, en vertellen de hele wereld God te eren, en zoals de evangelisten in de nieuw testamentische tijd vervolgd werden, was dat niet anders in de tijd van het oude testament.
De tweede engel in Openbaring 14 zegt dat als Babylon niet luistert naar deze waarschuwings boodschap zij zal vallen. Ook in het oude Babel was die boodschap al verkondigd.
De derde engel boodschap is heel duidelijk en gedetailleerd. De paralellen met Daniël drie zijn onmiskenbaar. Hier hebben wij de waarschuwing voor het beest, het beeld en een herkenbaar teken. Dit teken ontvangen de mensen die het beeld en het beest van onze tijd aanbidden aan hun hand, dat is wat zij doen, of op hun voorhoofd, dat wat zij geloven. Nu staat er heel duidelijk op de hand óf op het voorhoofd. Voor het rijk van satan is het genoeg om óf in hem te geloven óf zijn daden te doen. In het koninkrijk van God hebben wij ook een teken, dat hebben wij op de hand én op het voorhoofd, in het koninkrijk van God is het niet genoeg om alleen de goede daden te doen, wij worden door het geloof behouden, maar dat geloof wordt kenbaar in wat wij doen.
De wijn van Gods gramschap.
Hoe kan een liefhebbend God, een beker vol met de wijn van Zijn gramschap geven aan zijn kinderen die Hij lief heeft, ook al hebben zij gezondigd? De oplossing daarvoor vinden wij in het evangelie verhaal wanneer Jezus in de hof van Gethsëmahne neerknielt en de Vader vraagt of Hij die beker met de gramschap van God niet hoeft te drinken. Hij de Schepper van hemel en aarde drinkt deze beker tot de laatste druppel voor ieder die op Hem een beroep doet. Het is slechts voor hen die willens en wetens het offer van Christus tot hun dood afwijzen, dat die beker ongeledigd blijft en zij die zelf zullen moeten drinken.
Het vuur.
In de geschiedenis van de drie vrienden was daar een letterlijk vuur. Hoe bedoelt deze engel dit vuur voor onze tijd? Gaat het hier om een eeuwig brandende hel, waar de engelen en de geredden zich vermaken met het genieten van de pijn van hen die verloren gaan? Dit lijkt als wij het karakter van God kennen een onlogische conclusie. Als wij terug gaan naar Babel en zijn letterlijke vuur dan zien wij dat het vuur wat daar brandde onze drie vrienden voor altijd gedood zou hebben. Het is slechts door een direct ingrijpen van God dat zij geen hinder ondervinden van dat vuur. Het vuur wat de aarde zal reinigen bij de wederkomst, zal in zijn consequenties ook eeuwig zijn. Zij die in dit leven niet met Jezus hebben willen wandelen, zal diezelfde Jezus ook daar niet met hen in dat vuur wandelen. De soldaten die de Joodse mannen in het vuur wierpen werden wel gedood door dezelfde vlammen waar deze jongens met Jezus ongeschonden in wandelden. En wij, moeten wij in deze tijd angst hebben voor dit vuur letterlijk of geestelijk? In onze tijd is er ook vervolging voor ieder kind van God die zich inzet om dat eeuwig evangelie te verkondigen, maar is daar een letterlijk vuur? Als wij gekleed zijn in de wapenrusting van God dan kunnen wij zeker in het vuur van de vervolging wandelen zonder dat die vlammen ons deren. Bij de drie vrienden zien wij dat het vuur slechts hun boeien verbrandt. Wij mogen geloven dat als het vuur van de vervolging ons raakt, en wij liever sterven dan God verloochenen, Jezus naast ons zal wandelen, en de boeien van de zonden die ons nu nog binden zullen verbranden.
De belofte.
De ongelovigen zullen door het zelfde vuur dat ons loutert voor eeuwig worden vernietigd. Wij die de vuurproef hebben doorstaan, zullen rusten van onze moeiten, tot het moment daar is dat Hij die in dit vuur naast ons wandelde naar deze aarde komt, om ons voor wie Hij gestorven is, met Zich mee te nemen. De keus is simpel, het vuur komt, en het komt over iedereen, de vervolgers en de vervolgden, de consequentie is duidelijk verschillend. Voor de gelovigen eeuwig leven met Hem in wie zij geloofd hebben, voor hen die Hem hebben afgewezen de eeuwige dood. Waarom zouden wij de dood kiezen over het leven?
Piet Westein