De volgende geschiedenis gaat ook weer over een wonder, en het wonder speelt zich net als het wonder van de genezing van Naäman af bij de Jordaan. Wij vinden de geschiedenis in 2 Kon. 6:1-7.
De profeten van de profetenschool van Elisa komen naar hem toe en vertellen hem dat de ruimte waarin zij leven voor hen te bekrompen is. Het voorstel wat ze doen is, om gezamenlijk naar de Jordaan te gaan, om daar bomen om te hakken en die als bouwmateriaal te gebruiken voor nieuwe grotere gebouwen.
De profeet ziet in dat zij wel gelijk hebben, hij geeft toestemming voor deze onderneming. Maar zijn leerling profeten zijn daar nog niet tevreden mee, zij verzoeken hem om met hen mee te gaan en hen te begeleiden. Ook hiermee stemt de profeet in, en zij reizen gezamenlijk naar de Jordaan.
Ik neem aan dat deze profetenschool dezelfde is, als die wij al een paar keer eerder zijn tegen gekomen, deze was gevestigd in Jericho. Jericho lag niet ver van de Jordaan af, slechts een paar kilometer. Het gebied langs de rivier de Jordaan, bestond uit een soort oeverbos, waar veel wilde dieren verbleven, in de winter was het gebied overstroomd. Er groeiden genoeg bomen om er een huis mee te bouwen.
Toen zij allemaal bij de rivier waren aangekomen, begon men met het vellen van de bomen. Terwijl men daarmee bezig is klinkt er een kreet, één van de leerling profeten ziet, dat, terwijl hij aan het hakken is, de bijl van de steel losschiet en het ijzer in de rivier verdwijnt. Dat was op zichzelf al erg genoeg, maar hij had die bijl van iemand geleend. In Israël was er een wet, dat alles wat je van een ander leende en het werd gestolen of het brak, of het raakte kwijt, zoals in dit geval, de lener de waarde ervan in geld moest betalen. Nu stonden de profeten niet bekend als rijke mensen, het was al mooi als zij genoeg te eten kregen. Nu werd de profeet Elisa met het probleem opgezadeld. Hij had natuurlijk voor kunnen stellen om een collecte te houden, zodat de kosten door hen allen gedragen zouden worden, maar ik vraag mij af, of dit verhaal dan in de bijbel was gekomen.
Als al de profeten zich hebben verzameld, en ze elkaar aankijken wat er nu moet gebeuren, vraagt de profeet Elisa: waar is het gevallen, wijs het mij aan. Als hij de plaats precies weet, snijdt hij een stuk hout af, en werpt het op de plek waar de bijl in het water ligt. Dan gebeurt het wonder, in plaats dat het hout wegdrijft, komt de bijl bovendrijven. De profeet geeft opdracht om de bijl uit het water te halen.
Het is eigenlijk jammer dat de geschiedenis hier stopt, want men had deze hele expeditie toch op touw gezet om een nieuwe profetenschool te bouwen, maar daar horen wij verder niets van. Het is verder aan ons, om te zien of God met deze geschiedenis en de manier waarop het wordt verteld, ook voor ons een geestelijke waarheid bevat. Daar die wonderverhalen uit de bijbel, dat tot nog toe altijd hebben gehad, verwacht ik dat dat hier ook het geval is.
De profetenschool van onze tijd.
Wij gaan er zoals steeds vanuit, dat zowel de profeet Elia, als zijn opvolger Elisa, een boodschap hebben niet alleen voor hun eigen tijd, maar ook voor die van ons. Bovendien moeten zij ons een breder en dieper beeld geven, van de verlossing door Jezus Christus. Daarom moeten wij ook in dit stuk kijken of wij de boodschap van Christus meer en beter kunnen leren kennen.
Laten wij zien wat de verschillende dingen die in dit stuk voorkomen kunnen betekenen, hebben zij ook een geestelijke duiding?
De profeten leven in een gebouw, dat te klein geworden is voor hun aantal. Als het goed is dan is de kerk van Christus altijd een groeiende kerk, ook in onze tijd, ook in een tijd dat alle andere kerken leeglopen, moet de ware kerk van Jezus groeien. Daarom staat de profetenschool uit de tijd van Elisa, voor de profetische kerk van de eindtijd. De bijl ligt volgens Jezus zelf al aan de wortel van de boom, die bomen vellen zichzelf niet, dat moeten wij doen. De bomen die hier worden genoemd, verwijzen naar mensen die nog niet bekeerd zijn (zie Op. 7:3 en Op. 9:4). Wij, het profetisch volk van de eindtijd, moeten onze bijl (de bijbel) nemen en naar het bos gaan (de ongelovige mensen) dat aan de Jordaan (de rivier van het oordeel) ligt en hen daar oogsten en hen maken tot pilaren in de kerk van Christus. Maar waarom vliegt die bijl dan van het hout af in het water? Het water staat volgens openbaring zeventien voor volken talen en landen. Wij moeten de bijbel (de bijl) nemen en onder de volken bekend maken, (in het water gooien).
Bijl en hout.
Wat betekent het dat de ijzeren bijl van het hout afvliegt? Het enige hout wat betekenis heeft in de bijbel is het kruis van Christus. Wanneer wij het evangelie verkondigen los van de kruisdood van Jezus, dan is het evangelie zonder kracht. In dit geval verdween de bijl (de bijbel) in het water (de volken) en was daar zonder kracht. Het is pas als de profeet het hout in het water gooit, en het hout, (het kruis) en de bijl (de bijbel) weer bij elkaar zijn dat het evangelie effectief wordt. De bijbel in de kerk heeft maar een beperkt nut, hij moet vooral zijn werk doen onder de mensen die Jezus nog niet hebben aangenomen. Ik denk dat dat de betekenis moet zijn voor ons die in de eindtijd leven, wij die zelf staan aan die rivier de Jordaan, de rivier van het oordeel. Wij kunnen aan zijn oever blijven staan, en naar zijn water kijken, of wij kunnen in het geloof in die bruisende rivier stappen, hem doorwaden, en zo het hemels Kanaän binnen gaan. Ik zou zeggen laten wij de eerste stap zetten en veel van die bomen (mensen) meenemen zodat zij zuilen kunnen zijn in die eeuwige hemelse tempel waar God woont. Als die bijl (de bijbel) uit het water van die rivier van het oordeel wordt gehaald, en hij weer verenigd wordt met het hout (het kruis van Christus), is onze boodschap effectief. Ik zou zeggen: Hak ze!
Piet Westein.