Nieuwsbrief 20151001 Aanslag in Parijs

Nieuwsbrief 20151001 Aanslag in Parijs

Beste lezer,

 

Geloven er zijn er veel, bijna al die geloven hebben gemeen dat de mensen na hun dood, direct naar het hiernamaals gaan. Voor de een is het een vagevuur, voor de ander een tijdelijke wachtkamer voor reïncarnatie, voor weer een ander is het, het walhalla van 70 maagden, en veel eten en drinken. Zo zijn er veel diverse variaties.

 

Ik geloof dat we uiteindelijk naar de hemel gaan, mits we in dit leven voor God gekozen hebben. Hoe dat zal zijn, dat kunnen wij hier op aarde ons niet voorstellen. Wat ik me ook niet kan voorstellen is wat er nu in Parijs is gebeurd. Aanslagen, bijna dagelijkse kost onderhand. Zelfmoordaanslagen, terroristische aanslagen en wat nog meer. Door mensen die denken dat ze hun god moeten helpen, mensen die zo een idealistisch beeld hebben, dat ze denken door te gaan moorden, sneller in de hemel komen, dus eigenbelang. Ze zijn er zeker van dat ze naar de hemel zullen gaan. Blijkbaar vinden zij dat hun god zelf niet in staat om zondaars te bestraffen. Ze vergeten wat ze achterlaten…

 

Kinderen die een vader of moeder missen, ouders die een kind naar het graf brengen, partners die alleen verder moeten. Gezinnen en families zijn verwoest door haat, angst, verdriet en trauma’s.

Verder moeten we en opgejaagd worden we, de media filmt en maakt foto’s, we kunnen meekijken beelden gaan snel de wereld over. Wat nu gebeurt is straks oud nieuws, weer een stille tocht, weer een stil protest. Steeds verder rennen we van God weg, meer en meer zakken we weg in de poel van dood en verdriet. Het vrederijk, wat de mensen zouden maken op aarde, lijkt steeds verder van ons weg te gaan. Er is niets veranderd, moord en doodslag kwamen al snel na de zondeval om ons niet meer te verlaten. Deze acties vragen om reacties, de cyberoorlogen zijn al ontketend, wat zal het nog meer ontketenen, wat zullen de gevolgen zijn?

 

We wensen alle nabestaanden en betrokkenen heel veel sterkte en Gods zegen.

Psalm 57:2

Wees mij genadig, o God, wees mij genadig,

want mijn ziel heeft tot U de toevlucht genomen;

Ik neem mijn toevlucht onder de schaduw van Uw vleugels,

totdat de rampen voorbij zijn gegaan.

 

Greetje Jansen