JOAB HEEFT EEN VELD MET GERST. 2 SAM. 14:28-33.
22. Absalom is nu alweer twee volle jaren terug uit ballingschap. Zijn vader David had hem de moord op zijn broer Amnon vergeven, maar wat was hij er eigenlijk mee opgeschoten? Hij, prins Absalom mocht zelfs het paleis niet betreden. Hij mocht ook zelfs zijn vader niet onder de ogen komen. Het was waarschijnlijk minder frustrerend geweest om in de vreemde te blijven wonen, dan zo dichtbij zijn vader te zijn en toch zo ver af.
Daar hijzelf niet naar zijn vader kon gaan om een verzoek in te dienen, wilde hij gebruik maken van zijn buurman. Het was de opperbevelhebber van het leger Joab die pal naast hem woont. Joab had het oor van de koning, hij kon zonder problemen bij David binnenlopen.
Het plan lijkt goed. Joab wordt ontboden, maar wie er ook verschijnt, geen Joab. Absalom waagt het nog een keer om Joab te ontbieden om naar hem toe te komen, maar de tweede keer heeft hij net zoveel succes als de eerste keer. Joab negeert hem volkomen, hém Absalom, een prins in Israël, een zoon van de koning. Wat denkt die soldaat eigenlijk wie hij is! Deze Joab moet maar eens een gevoelige les leren. Hij die niet horen wil, moet maar voelen.
BEZIT MOET VERDEDIGD WORDEN. [GHANDI].
Nu had Joab net naast het veld van Absalom een akker met daarop een rijpe oogst van gerst. Absalom gebiedt zijn knechten om dat veld van zijn buurman in brand te steken, en zo geschiedde. Hier moeten wij even bij stilstaan. Dat gerst was essentieel om te overleven in Israël. Men had dit nodig om brood van te bakken. Het was simpel, geen gerst, geen brood, dus honger. Het is daarom niet zo vreemd dat Joab nu gezwind ten tonele verschijnt om verhaal te halen. Waarom heb je mijn akker in brand gestoken Absalom? Vraagt Hij.
Absalom vertelt hem dat hij hem al tweemaal ontboden heeft en dat hij, Joab, niets van zich heeft laten horen. Op deze manier heeft hij in ieder geval zijn totale aandacht. Joab ik wil dat jij voor mij naar de koning gaat. Je moet een verzoek bij mijn vader indienen, zeg hem maar uit mijn naam: Dat ik beter in Gesur had kunnen blijven, dan hier in Israël als een verschoppeling te leven. Als ik schuldig ben dood mij dan, ben ik dat niet, laat mij dan weer toe in uw nabijheid.
Als Joab de boodschap aan de koning overbrengt, ziet David de redelijkheid van het verzoek van zijn zoon wel in. Joab komt terug bij Absalom met het heugelijke bericht: Maak je maar klaar Absalom, je vader roept je. Als Absalom in het paleis verschijnt, valt zijn vader hem om de hals en kust hem.
WAT DOE JE TEN TIJDE VAN DE GERSTENOOGST?
Even terug naar dat gerst. Het moet de tijd net voor of tijdens de gersteoogst zijn geweest. De halmen moeten wel kurkdroog zijn geweest, anders kun je een graanveld niet in brand steken. Nu valt de gersteoogst in Israël samen met het paasfeest, zoals de tarweoogst samenvalt met het pinksterfeest.
Wij mogen daarom gerust stellen dat de verzoening van David met zijn zoon Absalom samenvalt met het paasfeest. Nu is natuurlijk de dood en opstanding van Jezus het centrale thema van Pasen. Hij is ons Paaslam. Door Zijn dood is voor ons zondaars de weg naar de Vader weer vrij. Het gaat daarom in mijn optiek niet te ver om te denken dat wij de verzoening van Absalom met zijn vader David kunnen zien als een verborgen profetie van het werk van de Messias die voor ons zondaars de weg tot de hemelse Vader weer ontsluit.
Het is jammer dat er over de tarweoogst die 50 dagen later plaatsvindt niets wordt gezegd in dit verhaal. De tarweoogst is een beeld van de uitstorting van de Heilige Geest op de gelovigen nadat zij gereinigd zijn door het Paaslam. Want wij moeten er van uit gaan dat het juist die Geest is die David ertoe brengt om zijn zoon die dood was in de zonde toch weer te omarmen.
Als wij deze geschiedenis nog wat verder naar onze tijd willen trekken, dan kunnen wij zeggen dat wij die Absalom ervaring hebben meegemaakt. Ook wij waren door de zonden vervreemd van de Vader. Ook voor ons is dat Paaslam geslacht. De gesteoogst ligt daarom achter ons, wij hebben, onder de leiding van de Heilige Geest, de opdracht die tarwe rijp te maken voor de oogst zodat als Jezus komt op de wolken, er veel tarwe is voor Zijn hemelse schuren.
Het is fijn te weten dat als wij straks voor de troon van de Vader zijn, Hij ons ook in zijn Vaderarmen zal sluiten, Hij zal Zelf onze tranen van onze ogen wissen. Kijkt u er ook al zo naar uit?
Piet Westein.
P.S.
Het is goed om te zien dat David en Absalom hun verschillen hebben bijgelegd. Nu kunnen wij deze geschiedenis misschien afsluiten met en zij leefden nog lang en gelukkig. Maar er lag nog een profetie te wachten op vervulling die zei: Dat David vier kinderen zou verliezen. Ik hoop toch echt dat die profetie vergeten is, misschien komt hij wel niet uit. Toch nog donkere wolken aan de horizon voor David en de zijnen?