Ik ben net oud genoeg om mij te herinneren dat de Canadezen ons land kwamen bevrijden. Toen de Duitsers uiteindelijk capituleerden was er groot ongeorganiseerd feest in de straten. Dit was een spontaan feest. Hoewel de mensen mager waren als skelettenen, er geen voedsel en drank was voor uitspattingen was heel ons volk vrolijk. De uitzondering waren natuurlijk de Duitsgezinden, zij kregen de rekening gepresenteerd voor hun houding tijdens de oorlog. Er was geen verordening om blij te zijn en feest te vieren, niemand kon je ook tegenhouden om blij te zijn, of dwingen feest te vieren als je dat niet wilde.
Onder de heerschappij van koningin Esther en haar oom Mordechai was dat anders. Er werden specifieke wetten uitgevaardigd om op de 14e en de 15e Adar een feest te vieren, om zo te gedenken dat hun doodsangst op die dagen werd veranderd in vreugde. Niet alleen zij moesten die dagen apart zetten, het moest een verordening zijn voor de Joden van dié tijd, maar óók voor alle geslachten die ooit zouden leven en van deze wonderen zouden horen maar die niet zelf hadden meegemaakt.
WHAT IS IN A NAME?
De naam die men uitkoos voor dit feest was Purim. Het woord pur [spreek uit als poer] betekent in het Hebreeuws lot. Het meervoud is Purim of loten. Dit is een verwijzing naar de dobbelstenen die Haman wierp om vast te stellen wanneer en op welke dag de Joden moesten worden uitgemoord. Nu, tot op de dag van vandaag, wordt dit feest door de Joden over de hele wereld nog steeds gevierd. Het feest doet een beetje denken aan ons Sint Nicolaas feest. Ook met Sint Nicolaas is er een goede en een slechte man, een heilige en een zwarte Piet. In het geval van Poerim een Mordechai en Haman. Als het verhaal van Esther met het Purimfeest verteld wordt en de naam Haman valt, dan maken alle aanwezige kinderen veel kabaal, zijn naam wordt nog steeds vervloekt. Men viert niet alleen feest voor zichzelf maar men gedenkt ook de armen, men geeft cadeaus aan de mensen die zich geen feest kunnen veroorloven. Zelfs tijdens de tweede wereldoorlog vierde men dit feest. Vele Joden zagen op dat moment ook uit naar een wonder, zodat hun volk beschermd zou worden. Helaas!
PURIM OF JOMKIPUR?
Nu is dat Purimfeest of Poerimfeest niet het enige feest met dat woord Pur of Poer in zijn naam. In de bijbel vinden wij een feest dat veel ouder is dan het Purimfeest. Dat andere feest heet Jom kipoer, in het Nederlands vertaald is dat letterlijk dag van het lot. Wij kennen het in de gewone Nederlandse spreektaal als Grote Verzoendag. Deze dag wordt in Israël gevierd als één van de grote Bijbelse feesten.
Op Jom Kipoer worden alle zonden beleden. Op die dag wordt gewoonlijk door iedereen die zijn bar mitswa heeft gedaan de hele dag gevast. Dat vasten begint met zonsondergang en duurt tot zonsondergang de volgende dag, dat is dus 24 uur lang. Wij zien hier de overeenkomst met wat de Joden deden in de tijd van Esther. Op het moment dat men wist dat Koningin Esther haar leven ging wagen voor het volk vastte en bad het volk dag en nacht om hun zaak voor God te brengen.
Waar Jom Kipoer het grootste feest is op de Joodse kalender, wordt onder de Christenen nauwelijks aandacht aan dit feest gegeven. Toch is het juist deze dag die profetisch vooruit ziet op de komst van Jezus op de wolken van de hemel. Wij, gelovigen, die dagelijks bidden om de wederkomst zouden in het bijzonder deze dag op de kalender vet moeten onderstrepen, wij zouden er van jaar tot jaar naartoe moeten leven en ons voorbereiden om onze God te ontmoeten. Het mooie van deze feestdag is dat wij van God de tijd krijgen om ons op die dag voor te bereiden. De dag voor de Grote Verzoendag is namelijk de dag van voorbereiding. Op die dag wordt er door het hele land op de bazuin geblazen, en dat niet een of twee keer maar de hele dag door. Vandaar dat deze dag ook de dag van de bazuinen heet. Niemand kan zeggen; ik wist niet dat de dag van verzoening kwam.
HEEFT U NOG WAT AMMEZUUR OVER? BLAAS DAN!
Wij als Christenen zijn geroepen om aan de hele wereld te laten weten dat Jezus op het punt staat om naar deze aarde te komen om Zijn kinderen op te halen. Iedereen moet dat weten wij zijn degenen die op de Sjofar [bazuin] moeten blazen tot onze longen zeer doen. Het heeft geen zin om te wachten op die grote verzoendag, wanneer alle zonden worden weggedaan. Het is nu, dat wij de mensen om ons heen kunnen en mogen waarschuwen. Of de mensen willen luisteren of niet is niet aan ons. Wij hoeven alleen maar te blazen.
Piet Westein.
P.S.
Die grote vijand Haman is dood. [Esther trouwens ook]. Hij zal geen van de kinderen van Gods volk ooit meer de doodsangst aanjagen. Maar, daar hij nooit meer was dan een type van al die vijanden van Gods volk, van Kaïn af tot en met Adolf Hitler in onze tijd, zijn er altijd mensen die zich door satan laten gebruiken om Zijn volk eraan te herinneren dat zij hier leven op het terrein van de grote vijand. Satan leeft nog steeds. Wij zijn hier net als Abraham pelgrims, op weg naar een nieuw Jeruzalem. Ik zie de poorten van de stad al wijd open staan. U ook?