MAAR IK BEN NIET GOED GENOEG!
Nu, nadat de drie profetieën die Samuël aan Saul [om wie gevraagd is] gegeven heeft, uitgekomen zijn, roept Samuël heel Israël op om naar Mispa [uitkijktoren] te gaan. Daar zullen zij horen wie God zal aanwijzen om in Zijn naam over het volk te heersen. Dit was geen klein bericht. Het hele volk [alle familiehoofden] moesten in volksvergadering bij elkaar komen. Dat was voor sommigen een vrij lange reis. Dat kon van het uiterste noorden, bij de Syrische grens zijn, tot aan de Rode zee in het zuiden van de Negev woestijn. Men reisde dan ook vaak met hun tenten en een deel van hun vee. Een hele volksverhuizing! Toen de leiders van Israël allemaal ter plekke waren, begon men met het werpen van het lot [Pur]. Het werd werkelijk een Jom kipur, [dag van het lot.]
EEN LOT UIT DE LOTERIJ.
Het zal ons misschien verbazen dat men [God?] er voor koos om dit op deze manier op te lossen. Was het niet zo dat God Zelf de opdracht aan Zijn profeet had gegeven om Saul tot koning te zalven? Als de man die koning zou worden al door God bekend gemaakt was, waarom dan nog die charade van dat loten? God wist het al, de profeet Samuël en Saul wisten het. Samuël had er ook voor kunnen kiezen om het volk gewoon mee te delen dat God Saul had gekozen. Ik denk dat God déze weg koos om alle twijfel bij het volk weg te nemen. Iedereen moest kunnen zien hoe het lot viel. Alle mogelijkheid tot bedrog werd weggenomen.
EEN ANGSTHAAS ALS KONING?
Het hele volk was benieuwd wie die koning wel zou worden. Men begon met het lot te werpen voor de stam Ruben. Hij was de oudste zoon van Jakob en had daarom de oudste rechten. Daarna was het de beurt aan Simeon, zo ging men de hele rij af, tot het de beurt was voor de jongste van het stel, Benjamin. Uit deze stam zou dus de koning moeten komen. Hierna kwamen de families aan de beurt. Toen men die familie gevonden had ging men naar de gezinnen, hier viel het lot op het gezin van Kis. Nu werd al snel duidelijk, wie uit dat gezin koning over Israël zou zijn. Men zocht ijlings naar Saul, hun nieuwe vorst. Men mocht verwachten, dat hij zich met trompet geschal, bekend zou maken. Maar niets van dat al gebeurt. Het is pas nadat Samuël God om leiding vraagt waar men moet zoeken, dat God zegt dat hij zich tussen het pakgoed verstopt heeft. Na lang en intensief zoeken, vindt men de nieuwe koning. Zijne hoogheid heeft zich inderdaad tussen het pakgoed verstopt. Wie had dat nu gedacht, een koning met een minderwaardigheidscomplex? Ondanks zijn grote lengte, hij steekt met kop en schouders boven het volk uit, en zijn uiterlijke schoonheid, hij is een mooie man, is niet iedereen blij met hem. Hoewel de meerderheid van het volk juichte, was een deel van het volk zwaar teleurgesteld. Zij riepen hoe kan deze ons nu verlossen? Niemand van deze mensen brachten hem een geschenk. Hoewel dat zeker de gewoonte was als er een nieuwe heerser kwam, al was het alleen al om te laten zien dat men hem erkende als de nieuwe vorst.
Nadat Samuël het volk duidelijk de rechten en de plichten van de koning had bekend gemaakt, liet hij hen weer naar hun woonplaats terug keren. Een aantal dappere mannen voelden zich gedrongen om zich bij hem aan te sluiten, in de hoop dat deze koning Saul hen zou verlossen uit de macht van de Filistijnen. Zij hadden immers al zolang onder die vijand geleden.
WIJ WILLEN NIET DAT DEZE KONING OVER ONS IS
Wat zijn de paralellen hier in dit stuk met de personen die hier op aarde verwikkeld zijn in de grote strijd tussen goed en kwaad? Laten wij eerst naar Saul kijken hij is tenslotte de hoofdrolspeler in dit stuk. Saul is uitermate mooi en groot, daarmee lijkt hij op Lucifer voordat hij zijn roeping, God te loven, verliet. In de volgende delen zullen wij zien dat ook Saul stap voor stap de hoogmoed ontwikkelt die satan kenmerkt. Hoewel hij aanvankelijk veel meer een beeld lijkt van de grote Verlosser die Zijn volk van de aardse vijanden zal verlossen. Dit is duidelijk waar het volk op rekent en naar verlangt. Deze man van grote schoonheid, die groter is dan wie ook in Israël, daarbij is hij zachtmoedig en nederig van hart. Ook vergeeft hij zijn vijanden. Het kan niet op, hij moet niet alleen gewoon koning worden, zou dit niet ook de lang beloofde Messias zijn?
De ontwikkeling van Saul, in de daarna volgende jaren, laten zien dat wij op een mens, al is hij nog zo mooi en sterk, ja al is hij door God Zelf aangewezen en heeft hij de uitstorting van de Heilige Geest ontvangen, niets kunnen verwachten.
Het lijkt er wel op of dat hele koningschap is mislukt. De Filistijnen heersen nog steeds met harde hand over het volk van Israël. De god Dagon lijkt machtiger dan ooit. Maar van die nieuwe koning Saul hoor je niets. Hij is naar huis gegaan en loopt net als vroeger gewoon weer achter de koeien. Hij woont niet eens in een paleis, met een harem. Je vraagt je af of dit wel een koning is. En waar is dat leger dat de vijanden op een afstand kan houden? Er lijkt wel niets veranderd sinds de tijd van de richters.
Piet Westein
P.S.
Dat de grote strijd tussen goed en kwaad niet wordt uitgevochten met de wapens van deze wereld, die dood en verderf brengen wordt duidelijk in het verdere leven van deze koning Saul. De grootste veldslag die hij zal moeten strijden, is dezelfde als die wij allemaal moeten leveren. Zullen wij de Schepper en Zijn wet gehoorzamen of toch maar onze troon boven die van God proberen te stellen? Jezus kon roepen: Het is volbracht. Laten wij bidden dat hij dat ook voor ons riep.