2 SAM.5.
Nadat en generaal Abner en koning Isboset waren gevallen door de hand van een moordenaar, was er verwarring en chaos in heel het land van Israël. Nu was er van het huis van Saul nog slechts één man over die een claim kon leggen op de troon van Israël. Jonathan, de zoon van Saul, had namelijk ook een zoon, zijn naam was Mefiboset. Dat was daarom een rechtstreekse nakomeling uit het koninklijke geslacht van Saul. Er kleefde wel een probleem aan hem, hij was kreupel. Zijn verzorgster had hem op de vlucht voor de Filistijnen als baby laten vallen.
Hoe het ook zij, niemand die ook maar voorstelde om hem het koningschap aan te bieden. In plaats daarvan gaan de stamhoofden van heel Israël naar Hebron. Als iedereen voor David vergaderd is, vertellen zij hem dat zij toch eigenlijk allemaal een grote familie zijn. U heeft ons vroeger al als generaal in het leger van Saul geleid in de oorlogen tegen onze vijanden. Daarbij is het zo dat de Here u belooft heeft koning te worden over alle stammen van Israël. Hier zijn wij waarom zou u aarzelen, laten wij met u een verbond sluiten zodat wij een koning hebben.
En dan voor de derde keer in zijn leven wordt David tot koning gezalfd. Ditmaal niet door een profeet in opdracht van God, maar door alle leiders van Israël. Wij kunnen ons afvragen of dat nog wel nodig was. De eerste keer, toen hij door Samuël in opdracht van God was gezalfd, kreeg hij de uitstorting van de Geest. Die twee keer die volgen, lezen wij niets over een zichtbare manifestatie van de Geest van God.
Het is misschien zinvol om David ook hier te zien als een voorloper en type van Jezus die eens uit het geslacht van David zou voorkomen. Ook Jezus krijgt meer dan eens de uitstorting van deze Geest. Nu is het waar dat dit niet gepaard gaat met de zalving zoals wij die bij David zien. Bij de conceptie van Jezus, in Maria zijn moeder, zien wij dat dit bewerkt wordt door de Geest. Jezus is daarom vanaf het eerste vruchtbeginsel al één met de Geest van God. Bij Zijn doop zien wij diezelfde Geest opnieuw in Hem neer dalen. Dan zien wij Hem op de berg der verheerlijking door de Geest veranderen en [Tijdelijk] een hemels lichaam aannemen. Tenslotte zien wij Jezus diezelfde Geest vrijwillig terug geven aan de Vader wanneer Hij sterft.
Het is Wanneer de Vader Hem opwekt, door een engel te sturen, die Hem uit de dood roept, dat Hij dat eeuwig koningschap toebedeelt krijgt van de Vader. Laten wij vooral niet vergeten dat dit koningschap niet alleen voor hem is. Wij hebben, in Hem, ook dat koningschap ontvangen. Want, zegt de profetie: Wij zullen met Hem als koningen heersen.
Tot nog toe zien wij niets van een zalving met olie. Toch is ook die er wel degelijk in het leven van Jezus. Als Jezus bij Simon de melaatse aan een maaltijd zit, komt er een vrouw die Jezus Zijn hoofd zalft met mirre [Een dure olie soort]. Wij weten van Maria de zuster van Lazarus dat zij Jezus Zijn voeten zalft. Joh.11:2. De laatste keer dat wij van Jezus lezen dat Hij gezalfd wordt is als Hij gekruisigd is. Dan wordt er zelfs honderd pond mirre en Aloë gebruikt om Hem te zalven. Het hoeft ons niet te bevreemde dat als David driemaal gezalfd wordt dat Jezus dat ook driemaal meemaakt.
Is het niet vreemd dat waar Judas, Jezus niet meer waard acht dan dertig zilverstukken, de vrouwen die Hem zalven daar driehonderd zilverstukken voor uitgeven. Als het zo is dat een pond nardusmirre driehonderd schellingen kostte, dan moet die honderd pond nardusmirre die Nicodemus bracht om hem in Zijn dood te zalven 30.000 schellingen hebben gekost. Inderdaad een kostbare zalving. Je mag je afvragen hoeveel is Jezus ons waard?
HOE ZIT DAT MET ONZE ZALVING?
Als wij, zoals de schrift zegt, met Jezus als koningen zullen heersen, dan zullen ook wij die zalving moeten ondergaan. Hoewel wij mogen geloven dat ook wij de geest van God hebben ontvangen, is dat hetzelfde als de uitstorting van de Heilige Geest? Wij mogen stellen dat niemand kan leven zonder de Geest van God. Alle leven komt van de Schepper, maar niet iedereen bezit de heilsgave die de Geest toebedeelt aan Gods kinderen bij de doop.
Daarom moeten wij stellen dat het zalven, het uitgieten van olie op het hoofd, iets anders is en niet altijd parallel loopt, met het ontvangen van de Heilige Geest in een zichtbare vorm. Wij als mensen kunnen allemaal een fles olie op iemand uitgieten, wij kunnen hen ook de handen opleggen en hen zegenen, maar, of en hoe God zijn Heilige Geest toebedeelt is aan Hem. Hij weet wat er in ons hart is. De roeping van een mens tot een bepaald dienstwerk in Zijn gemeente is aan God. God kan daar de uiterlijke tekenen bij geven, maar wij kunnen niet zeggen dat dat iemand de Geest niet heeft omdat hij de uiterlijke tekenen niet heeft.
God gebruikt wie Hij wil en hoe Hij dat wil. Ja de bijbel roept ons op om mensen apart te zetten door het opleggen van handen en de zalving met olie, maar laten wij onszelf vooral niet wijsmaken dat God afhankelijk is van ons handelen. God kan ons tijdelijk die Geest geven, zoals Hij dat deed bij Saul en als wij ons ongeschikt tonen, zal die Geest ons weer verlaten. Een ding is zeker, God werkt met Zijn Geest in iedereen, anders zou niemand zich kunnen bekeren. Als wij niet willen luisteren, en die vrijheid hebben wij, zal die stem van God steeds zwakker in ons klinken, tot wij doof zijn voor Zijn roepstem.
Mijn advies is dan ook, luister naar de stem van Gods Geest. Leef naar de wetten, inzettingen en verordeningen die God in Zijn woord aan ons geeft. Dan Zal die Geest bezit van ons nemen. Zijn stem zal zo luid in ons spreken dat wij niet anders kunnen of willen dan Zijn woorden luid en duidelijk aan iedereen in onze omgeving herhalen. Probeer het maar eens!
Piet Westein.
P.S.
Eindelijk, David is Koning, én hij én wij hebben er lang genoeg op moeten wachten. Ik ben benieuwd wat hij met die macht gaat doen. Ik hoop dat hij een voorbeeld neemt aan zijn schoonvader Saul, hoe het niet moet. Maar je weet maar nooit, hij is uiteindelijk ook maar een mens.