2 SAM. 4.
5. EEN KONING WORDT VERMOORD.
Isboset wordt doodsbang, als hij het bericht krijgt dat zijn steun en toeverlaat, Abner, vermoord is door Joab, de generaal van David. Nu vreest hij voor zijn eigen leven. Zoals wij zullen zien was die angst terecht.
Isboset heeft twee vertrouwelingen in zijn dienst, Baäna en Rekab. Zij zijn beide officier in zijn leger. Zij beiden smeden een plan om hun heerser te doden, om zo in het gevlij te komen bij David. Zij wachten tot de dag op zijn heetst is, dan als iedereen zijn siësta houdt, sluipen zij het paleis van de koning binnen. Zij gaan naar zijn slaapvertrek, doden Isboset, en snijden zijn hoofd af.
Zij nemen het hoofd van hun koning Isboset mee en lopen dag en nacht door totdat zij uiteindelijk bij David in Hebron zijn aangekomen. Daar, in het paleis van David, leggen zij het hoofd van Isboset aan de voeten van David, met de opmerking dat zij, Baäna en Rekab zijn vijand hebben gedood. Zij gaan er van uit, dat deze daad hen veel eer en dankbaarheid zal opleveren. Zij verwachten hoge posities aan het hof van David. Zij worden ernstig teleur gesteld in de reactie van David.
David vertelt hun wat hij heeft gedaan met de bode die hem kwam vertellen dat Saul en zijn zonen gesneuveld waren in de strijd. De Amalekiet die claimde dat hij zelf Saul had gedood, werd door David ter dood veroordeeld. Toen David dit verhaal aan Baäna en Rekab vertelde, moeten zij beseft hebben, dat hun euveldaad, wel eens een andere vergelding zou kunnen hebben dan dat zij hadden verwacht. David laat hun dan ook direct daar en dan doden. Niets geen lange rechtszaken met advocaten en getuigen. De woorden die zij zelf gesproken hebben, worden gezien als doorslaggevend bewijs.
Zij, Baäna en Rekab, hadden het hoofd van hun vorst afgesneden, nu liet David bij hen de handen en de voeten afsnijden nadat hij hen ter dood had laten brengen. De handen die hun heer hadden gedood en de voeten die het hoofd naar David hadden gebracht worden afgehouwen als teken voor heel Israël dat David niets met deze misdaad te maken had. David gaat zo ver daarin dat hij zelfs het hoofd van Isboset in het graf van Zijn generaal Abner laat begraven.
Men zou kunnen denken, dat David, diep in zijn binnenste, toch wel blij was met de dood van Isboset. Nu immers kon de profetie van God dat hij, David, Koning over heel Israël zou worden in vervulling gaan. Maar tot nog toe heeft David zelf niets ondernomen om die profetie in vervulling te doen gaan. Hij wacht op God om die profetie ook te vervullen.
Er is inmiddels al heel wat bloed gevloeid in het leven van deze eenvoudige jonge schaapherder die het inmiddels tot koning van Juda heeft geschopt. Dit zou helaas het thema zijn van de rest van zijn leven. Het werd ook de reden dat zijn grote wens om voor de God van Israël een bedehuis te bouwen niet in vervulling kon gaan. Hij had te veel bloed aan zijn handen.
HOE ZIT HET MET ONS GEDULD?
Wij hebben het geduld van David gezien, als hij op de vervulling van de profetie wacht die hem koning over heel Israël zal maken. Wij, die ook claimen dat wij geloven in de profetieën uit de Schrift die zeggen dat iedereen die in Christus gelooft met hem als koningen zullen heersen Op.22:5. Kunnen ook wij dat geduld opbrengen om te wachten tot God zijn beloften in vervulling doet gaan?
Laten wij eerst maar kijken naar wat Jezus heeft ondergaan terwijl hij wachtte op de vervulling van de heilsprofetieën die in zijn leven in vervulling zouden gaan. Vrijwel alle boeken van het oude testament bevatten profetieën over de komende Messias als Koning der koningen en Heerser over het heelal. Maar daar waren ook de profetieën over de lijdende Knecht van God. Daar waar de discipelen van Jezus vooral gefocust waren op de vervulling van dat koningschap, daar wist Jezus Zelf dat hij dat Koningschap pas zou beërven als Hij eerst de lijdende knecht des Heren was geweest.
Broeders en zusters zo is het ook met de bruid van Christus, ook voor ons liggen er veel heilsprofetieën te wachten. Ook voor ons is het zo, dat hier op deze aarde die profetieën niet in vervulling zullen gaan, voordat wij als Zijn bruid hebben geleden. Laten wij vooral niet doen of ons iets vreemds overkomt als wij vervolging en ellende meemaken om ons geloof, dat is ook een vervulling van de profetie. Het nare van die profetieën is dat zij allemaal in vervulling gaan. In de tijd van David, natuurlijk ook in de tijd van Jezus. Maar zeker niet minder in onze tijd. Het is zo dat je geduld moet oefenen. Sterkte daarmee!
Piet Westein.
P.S.
David staat nu echt op het punt om Koning over heel Israël te worden. Er is nog maar één klein probleem, ze hebben net ontdekt dat er nog een kleinzoon van Saul leeft. Die kan natuurlijk nog roet in het eten gooien. Ik ben benieuwd of David nog steeds geduldig blijft?